PHANI BABU -MUSINGS
బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు
ఈమధ్య యేమీ తోచనప్పుడు దంపతులిద్దరం అలా స్కూటర్ మీద, (చాలా రోజులయ్యింది వాళ్లింటికి వెళ్లి అనుకుంటూ) పరిచయస్థులెవరి ఇంటికైనా వెళ్లి, కాసేపు పిచ్చాపాటీ మాట్లాడుకొని వద్దామనుకొన్నా, వెళ్లడానికి భయమేస్తోంది!
"ఇక వెళ్లొస్తాం" అని లేవగనే, 'ఒక్క క్షణం' అంటూ వాళ్లు లోపలికి వెళ్లిపోవడం, కాసేపట్లో చేతిలో ఓ పండూ, తమలపాకూ, వక్కా, కుంకుమ భరిణా, వాటి క్రింద (ఫణిగారు చెప్పినట్లు)--పెట్టుబడి బట్టలూ!
"యెందుకండీ ఇవన్నీ....." అంటూ మన నసుగుడూ, "యెప్పుడోగానీ రారు మా ఇంటికి" అంటూ వాళ్ల సమర్థింపూ!
మధ్యతరగతి, యెగువ మధ్య తరగతి లో ఈ జాడ్యం విపరీతం గా పెరిగి పోతోంది.
(ఇదివరకే నా బ్లాగులో, 'వేలం వెఱ్ఱుల్లో' ఒకటిగా దీన్ని గురించి కూడా వ్రాసిన గుర్తు)
ఇదే కాదు, శుభ కార్యాలకే కాకుండా--యెవరైనా పోతే, వాళ్ల అపర కర్మలు కూడా "ఘనం గా" జరిపించడం, వూళ్లో తెలిసున్నవాళ్లందరికీ భోజనాలు పెట్టడం, గోదానం, భూదానం, సువర్ణదానం లాంటివాటికి ప్రత్యామ్నాయం గా ఆ కర్మలు చేయించేవాళ్లు భారీగా దండుకోవడం!
వాళ్లు బ్రతికుండగా కూడు కూడా సరిగ్గా పెట్టారో లేదో తెలియదు గానీ, ఇవి మాత్రం ఘనం గానే చేస్తున్నారు.
ఇదివరకు పంచెల చాపులూ, జామార్లూ అని వుండేవి. ఇప్పుడు అంతా రెడీ మేడ్!
నా సూచన : దాదాపు ప్రతీ రోజూ ఒకటైనా టపాలు వుంచుతున్నారు--కొంచెం పెద్దవి కూడా! మీరు వ్రాసుకొని, ఒక్కో టపాలోనూ కొంత భాగం మాత్రమే ప్రచురించి, మర్నాడు ఇంకోభాగం--ఇలా ప్రచురిస్తే బాగుంటుంది--చదివేవాళ్లు గబగబా చదివేసి, వెంటనే కామెంటెయ్యకుండా, కనీసం ఆలోచిస్తారు.
రికమండేషన్ : పొద్దున్నే కాఫీ తో నంజుకుంటే, భలే వుంటాయి వీళ్ల టపాలు. అందరూ తప్పక చదివి, ఆలోచించవలసినవి.
